Inhoud
Aangereden wolf bij Tynaarlo werd afgemaakt, terwijl er opvang beschikbaar was
Dinsdag 22 april 2025 werd er op de A28 van Groningen naar Zwolle bij Tynaarlo een wolf aangereden. Het mannetje overleefde de aanrijding en zocht beschutting in een greppel. Daar werd de wolf verdoofd en vervolgens afgemaakt door een dierenarts.
Lees ook: ANIMAL RIGHTS LUIDT NOODKLOK OVER AANTAL VERKEERSSLACHTOFFERS ONDER WOLVEN
Er was opvang beschikbaar voor deze wolf bij Natuurhulpcentrum Opglabbeek in België. Dan had ook een scan kunnen worden gemaakt om de ernst van de verwondingen vast te stellen. Zij hadden contact met Rijkswaterstaat, maar van hun diensten werd geen gebruik gemaakt.
Volgens de dierenarts, die respectloos lachend zijn ‘werk’ deed, had de wolf een verbrijzelde heup opgelopen. Verder was (ernstig) letsel ontstaan aan knie, bekken en achterpoot en was zijn kop beschadigd. In overleg zou besloten zijn de wolf “uit zijn lijden te verlossen”, schrijft RTVDrenthe. 1 In overleg met wie wordt niet benoemd.
Lees ook: HET MISBRUIK VAN DE TERM EUTHANASIE BIJ DIEREN
Op 24 april reageert het Natuurcentrum in de Vlaamse pers: ”Zonde, zeker omdat niemand op dat moment wist of de wolf nog kon genezen.” 2
Frederik Thoelen vervolgt: ”De wolf lijkt op het eerste gezicht niet ernstig onderzocht. Dit is een gemiste kans. Je mag er niet standaard vanuit gaan dat een dier niet te redden is. Met een verbrijzelde heup en een kapotte knie is de kans groot dat het de beste beslissing was. Maar een kort oppervlakkig onderzoek kan daar geen uitsluitsel over bieden. Dit had grondiger moeten gebeuren.”
Volgens de provincie Drenthe is de wolf vervolgens overgebracht naar het Provinciale Steunpunt en is het Wolvenmeldpunt ingelicht. In lijn met het landelijke Interprovinciale Wolvenplan wordt het dier voor verder onderzoek overgebracht naar het Dutch Wildlife Health Centre van de Universiteit Utrecht, schrijft de provincie diezelfde dag nog op haar website. 3 Daar vindt sectie plaats en wordt een veterinair onderzoek uitgevoerd. Daarnaast doet Wageningen Universiteit een zogeheten dierecologisch onderzoek, waarbij onder andere leeftijd, conditie en leefwijze van deze wolf in kaart worden gebracht.
De resultaten van het onderzoek worden later gepubliceerd op de website van BIJ12, zegt de provincie, maar dat gebeurt met andere dode wolven - doodgereden, nooddoding, natuurlijke dood, stroperij - ook niet.
Animal Rights verwacht van de betrokken autoriteiten dat ze uit zichzelf het verslag van de dierenarts, de necropsie resultaten en het dierecologisch onderzoeksrapport publiceren, evenals een verslag en tijdlijn van de besluitvorming. Zo niet dan zullen we deze opvragen.
Het ging al eerder mis met de 'afhandeling' van een aangereden wolf. Zie daarvoor: HENGELOSE WOLF HAD MOETEN KUNNEN REVALIDEREN VOOR VRIJLATING
Er moeten duidelijke afspraken worden gemaakt over het opvangen en behandelen van gewonde wolven en andere wilde dieren in nood!
Zie hier de beelden:
Update - dierenartsverklaring
De documenten uit een recent besluit op een Woo-verzoek (17 juni) bevatten een dierenartsverklaring van 23 april 2025, gericht aan de provincie Drenthe. 1 Deze luidt:
“Bij aankomst trof ik een volgroeide wolf aan op de vluchtstrook van de snelweg, die zich met veel pijn kon voortbewegen door verwondingen aan beide achterpoten, waarbij de rechter achterpoot nog wel enigszins gebruikt kon worden, maar de linker achterpoot er half onder en achteraan bungelde. Omdat het dier niet goed te benaderen was voor nader onderzoek heb ik de politie verzocht de wolf met een verdovingspijl te versuffen. Ongeveer een kwartier nadat de pijl in de rechterbil van de wolf geschoten is, kroop hij in een greppel waar hij ging liggen, maar bij benadering bleek hij nog steeds niet goed genoeg verdoofd te zijn voor een goed klinisch onderzoek. Hierop is besloten een tweede verdovingspijl af te schieten, wederom in het rechterbeen van de wolf.”
”Na wederom een kwartier gewacht te hebben op de inwerking van de tweede verdovingspijl, kon het dier toen wel benaderd worden, en nadat ik een vangstok om de hals van het dier aangebracht heb die verder door een agent van de hondenbrigade vastgehouden werd, was ik in staat om een klinisch onderzoek uit te voeren bij het verdoofde dier.”
”Hierbij constateerde ik het volgende:
verwondingen aan de rechter achterpoot boven de knie.
positief schuiffenomeen in de rechterknie, wijzend op kruisbandletsel in de rechter achterpoot.
verwondingen aan de linker achterpoot boven de knie.
meerdere crepitaties aan het linker femur, wijzend op fracturen met meerdere botfragmenten in linker femur, en mogelijk heup en bekkenfractuur.
verwondingen aan de kop.
slechte auscultatie rechterzijde thorax, mogelijk wijzend op pneumothorax.”
”Omdat het hier een wild dier betreft, dat duidelijk zichtbaar ernstig leed, en dat zodanig ernstige verwondingen had dat er een langdurig en intensief hersteltraject nodig zou zijn, heb ik op dat moment besloten de wolf te euthanaseren middels een intrathoracale injectie met Euthanimal 20%, waarna het dier afgevoerd is voor sectie naar Utrecht.”
Vooral de eindconclusie roept vragen op. Het oordeel van de dierenarts was blijkbaar dat ”een langdurig en intensief hersteltraject” mogelijk was. Dat er dan sprake is van ”ernstig leed”, zichtbaar of niet, spreekt dan voor zich en daar is medicatie voor om dat te verlichten. Ondanks dat levensreddend ingrijpen in zijn opinie dus mogelijk was, kiest de dierenarts voor het doden van de wolf ”[o]mdat het hier een wild dier betreft”. Een geval van ‘sommige dieren zijn meer gelijk dan andere dieren’, dat niet valt te verenigen met de dierenartsen eed.
Update - Necropsy
Op 21 mei 2025 werd het diagnostische rapport opgesteld van de necropsy van deze wolf dat we recent in handen kregen. Hieruit blijkt dat deze wolf zijn linker dijbeen recht doormidden gebroken had, gepaard gaande met verbrijzeling tot meerdere losse botsplinters en daar omheen bloedingen en spierscheuringen.
Verder zat er een kleine scheur in het schaambeen en een kleine los fragmentje bot aan het uiteinde van de linker ellepijp.
Het mannetje had meerdere bloeduitstortingen rondom beide knieën, scheenbenen, het bekken en de linker dijspier, onderdeel van de hamstring, ter hoogte van de heupkop.
Door autolyse - zelfvertering: afbraak van de cellen door eigen interne chemische processen en enzymen in het lichaam onmiddellijk na de dood - is er over de organen weinig te melden; misschien wat bloedingen in het longweefsel.
Dit zijn serieuze kwetsuren die bij een aanrijding horen. Er was geen twijfel dat deze wolf serieus gewond was. De vraag was wel of hij hiervan had kunnen herstellen.
Er is geen sprake van hersenletsel. De wervelkolom lijkt overal intact en er zijn geen bloedingen specifiek langs de wervelkolom gezien. Het was een jongvolwassen mannelijke wolf met goede bespiering en normale vetreserves van 38,5 kg. Een gezond dier dus in de kracht van zijn leven.
Bij de kwetsuur gaat het om een een complexe dijbeenbreuk. Het is een ernstige blessure waarbij het dijbeen op een ingewikkelde manier is gebroken, met schade aan omliggende weefsels. Deze breuken vereisen vaak een operatieve ingreep, zoals het plaatsen van platen en schroeven, en een langdurige revalidatieperiode.
Zouden we een mens hiervoor euthanaseren? Daar weten we allemaal het antwoord wel op. Voor een dierenrechtenorganisatie is de daaropvolgende conclusie vanzelfsprekend: Deze wolf had nooit afgemaakt mogen worden!
Er was opvang beschikbaar voor deze wolf. Dan had een scan kunnen worden gemaakt om de ernst van de verwondingen vast te stellen. En vandaar uit verder.
