Zeven jaar na Tielt: Varkens lijden nog steeds in Vlaamse slachthuizen

Twee jaar na ‘Tielt’ toonde Animal Rights dat ook bij slachthuis Van Hoornweder in Torhout varkens in het broeibad verdronken. De varkens ontwaken weer na verdoving, leven zelfs nog nadat hun hals is doorstoken, komen schreeuwend bij, ondersteboven-hangend aan een ketting in de slachtlijn, en verdrinken nog altijd levend in het broeibad.

Animal Rights toonde het in beelden en via de inspectierapporten. Twee jaar na Tielt, op 30 januari 2019, tekent een inspecteur bij Van Hoornweder op: “Om 14h39 stel ik vast dat een zeug terug bij bewustzijn komt (oogleden open, hangt te trekken aan de ketting) net voor ze de broeibak in gaat. Op dat moment was geen personeelslid aanwezig om in te grijpen.”

Ook bij het inmiddels failliete slachthuis Porc Meat uit Zele verdwenen varkens levend in het broeibad. Vier en een half jaar na ‘Tielt’, op 9 oktober 2021, noteert een inspecteur in een rapport: “Zeug wordt onvoldoende elektrisch bij verdoofd na CO2 verdoving. Werknemer ziet niet dat zeug onvoldoende verdoofd is en grijpt pas in na opmerking collega, verdoofd elektrisch maar controleert niet of dit voldoende id, zeug wordt onvoldoend verdoofd opgetakeld en gestoken. 
Gelijktijdig zeug bij volle bewustzijn in waterbad, achteraf blijkt deze niet gestoken te zijn door nieuw personeelslid.” Onderstaande beelden waren bij het rapport gevoegd.

Vijf en een half jaar na 'Tielt' is er nog steeds niets veranderd. Animal Rights vroeg recent de inspectierapporten van de dienst Dierenwelzijn in Vlaamse slachthuizen op. Ook deze bevatten alweer een video-opname van een varken dat op een verschrikkelijke manier crepeert in een broeibad. Het gaat om een melding van 10 augustus 2022. De dienst Dierenwelzijn weigert te vertellen om welk slachthuis het gaat, hoewel deze informatie in andere rapporten wel wordt vrijgegeven. ” Wij melden u dat wij niet op uw vraag kunnen ingaan de naam van het slachthuis mee te delen. Dit gebeurde na de afweging van het belang van het openbaar maken van deze informatie versus het belang van de bescherming van de persoonlijke levenssfeer.”

Animal Rights vraagt zich af waarom precies dit slachthuis dan anoniem moet blijven?

Inmiddels leven we 7 jaar na het maken van de beelden uit ‘Tielt’. Zoals uit het antwoord van de dienst Dierenwelzijn en recente rechterlijke uitspraken blijkt, weegt het recht op privacy van de slachthuizen die dieren mishandelen en hun medewerkers nog altijd zwaarder door dan het leed dat de dieren wordt berokkend. Zo kunnen slachthuizen zich blijven verstoppen achter hun ondoorzichtige muren en consumenten laten geloven dat zij dieren op een liefdevolle manier van kant maken. Gestraft worden de slachthuizen bijna nooit. In verreweg de meeste documenten die Animal Rights kon inkijken, blijft het bij waarschuwingen zonder dat het ooit tot boetes komt.

Een eerste stap is transparantie. Animal Rights wil dat de namen van deze slachthuizen bekend gemaakt worden, zodat de supermarkten er hun handen vanaf kunnen trekken.

Het is genoeg geweest. We krijgen al jaren beloftes, maar de ellende stopt niet. We verwachten van de overheid dat ze harder op gaat treden via boetes, gevangenisstraffen en het intrekken van licenties.